Epiloog

 

Het probleem van dit manuscript, als je het bekijkt vanuit het oogpunt of het ooit gepubliceerd mag worden, is niet de stijl en zelfs niet de inhoud. Het probleem van dit manuscript is dat het iets zegt over de inhoud wat niet in Nederland gezegd mag worden.

 

Ofschoon ik me bewust ben dat de stijl van het manuscript… beter kan, ben ik af en toe zelfs bewust ‘slordig’ in stijl, omdat de waarheid niet, zoals de duivel, in een maatpak aangekleed hoeft te worden. De waarheid staat op zichzelf. Het maakt niet uit hoe je verwoordt wat het antwoord is op 2+2, zolang je maar tot het juiste antwoord komt. In mijn manuscript kom ik tot het juiste antwoord op de vraag wat covid (‘MORONA’) is. covid=griep+medische nalatigheid. Niets meer. Niets minder. Dat is wat ik wilde aantonen. 

 

Maar dat 2+2 vier is mag niet in Nederland gezegd worden en dat is een probleem. En het wordt helemaal problematisch als allerlei experts  (zij die het zogenaamd weten) in de pers gaan verkondigen dat het antwoord op 2+2 vijf is. En als die experts ook nog eens je baas zijn en je dwingen om hetzelfde te zien als zij, namelijk dat 2+2 vijf is en covid/MORONA echt geen griepje is, dan kom je in de problemen zoals ik die beschreven heb in het personage van Maarten Leeflang.

 

In het manuscript baseer ik de MORONA wetenschap op de volgende echte gegevens

 

• Januari 2020: Drosten et al publiceren een artikel waarin staat hoe de sarscov2 test gevalideerd is (zie: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31992387). Die test is gevalideerd met een computermodel. De aanname is dat het stukje wat sarscov2 aantoont (middels PCR) lichaamsvreemd is (afkomstig van een vleermuizen griepvirus). De aanname wordt niet gevalideerd middels de gouden standaard (virusisolatie met een negatieve controle). Daarom valt niet uit te sluiten dat het deeltje dat als lichaamsvreemd wordt beschouwd misschien wel lichaamseigen is (wat direct tot een enorm probleem kan leiden, namelijk tot autoimmuniteit, als je obv van die gegevens een mRNA vaccin gaat ontwikkelen wat ‘aan gaat’ op het moment dat in het lichaam zogenoemde sarscov2 activiteit aanwezig is).
• Februari 2020: case series in de NEJM en lancet geven een hoge kans op overlijden (case fatality rate) weer van patiënten die in het ziekenhuis liggen opgenomen met ernstige luchtwegziekte en waarbij de PCR positief is voor sarscov2 (voorbeeld: https://www.thelancet.com/article/S0140-6736(20)30183-5/fulltext). De openstaande vraag: is die case fatality rate anders dan bij patiënten die met soortgelijke klachten in het ziekenhuis opgenomen liggen maar niet positief testen op sarscov2?
• Maart 2020. De epidemioloog John Ioannidis toont als eerste aan dat de case fatality rate van covid in de buurt ligt van die van griep (zie: https://www.statnews.com/2020/03/17/a-fiasco-in-the-making-as-the-coronavirus-pandemic-takes-hold-we-are-making-decisions-without-reliable-data/). De studie wordt niet gemeld in de media. Op de werkvloer van de afdeling waar ik als klinisch epidemioloog werkte werd de studie wel opgemerkt, maar in slogans afgedaan door de ‘experts’ alszijnde dat je ‘met 50% van de data, 100% beslissingen moet nemen’. Een slogan die misschien opgaat voor politici, maar niet voor wetenschappers die alleen met 100% van de data, 100% uitspraken mogen geven in de pers en elders (en zoals Ioannidis deed). 
• April 2020. Ik toon, nav een weddenschap tussen mijn leidinggevende en mij, aan dat de case fatality rate van covid in het ziekenhuis (gerapporteerd door RIVM) niet anders is dan de case fatality rate van griep in het ziekenhuis voor het griepseizoen 2017-2018 (CBS gegevens). Onder de disclaimer dat covid veel besmettelijker is dan griep mag ik het stuk ter publicatie aanbieden. Wanneer referenten (in september 2020) het stuk afwijzen omdat ze het ‘een appel vs peer vergelijking vinden’, gaat mijn leidinggevende daarin mee en krijg ik het stuk de afdeling niet meer af. Inmiddels is dan bekend dat er 6000 doden zijn gevallen met covid (RIVM data), terwijl in het griepseizoen van 2017-2018 dit aantal 9000 (met griep) was (RIVM data), met andere woorden: dat het met die besmettelijkheid ook wel mee moest vallen. Daarnaast was destijds de gemiddelde leeftijd van overlijden met covid 82 jaar terwijl de gemiddelde leeftijd van overlijden in de algemene bevolking 81 jaar was (in de jaren 2015-2019). Deze laatste bevindingen deelde ik met mijn leidinggevenden, maar het bleek bestemd voor dovemans oren.
• April-mei 2020, ik schrijf een aantal artikelen waaruit (obv publieke data) duidelijk wordt dat a. de verspreiding van covid [soortgelijk is als griep]. Dat b. Griep zich niet ernstiger verspreidt in kerk/koor gezelschappen, en c. Dat de piek van sarscov2 besmettingen ligt op dat wat in Nederland ook wel heet: ‘het moment waarop de r uit de maand verdwijnt’, en wat ook in andere landen/regio’s het geval is (waaronder Denemarken, Lombardije en Wuhan) als de maximale dagtemperatuur >18 graden is, onafhankelijk van de duur van de lockdown. Ad a krijg ik gepubliceerd (want bevestigt de hypothese dat covid een infectieuze ziekte is), ad b krijg ik de afdeling niet af (‘niet interessant’), ad c ook niet (gebombardeerd tot ‘klimaat=geen wetenschap’ door de covid-commissie van het [gesupprimeerd]). Klimaatverandering tgv CO2 stijging is overigens volgens dezelfde wetenschappers die in de covid commissie zitten wel wetenschap en kerkgenootschappen mochten in die tijd niet bij elkaar komen vanwege het zogenoemde ‘verspreidingsgevaar van covid’.
• April-mei 2020: cruciale maand waarbij de hele covid pseudowetenschap afgedaan had kunnen worden als griep plus medisch nalatig handelen als naar de opmerkingen die ik hier geef (https://bvnl.nl/corona/ooggetuigenverslag-van-een-bezorgde-arts-epidemioloog-tijdens-de-eerste-coronagolf/) was geluisterd (kortgezegd: dokters behandelden patiënten met longembolie als zijnde zij patiënten waren met covid infectie, dat is: dokters legden deze patiënten aan de beademing in plaats van dat zij hen met levensreddende antistolling behandelden=medische nalatigheid). Maar dat konden de wetenschappers en artsen met wie ik destijds sprak simpelweg niet toegeven. Dokters waren niet zo stom, zei de een. De ander ([gesupprimeerd] prijswinnaar voor onderzoek naar longembolie) was even ‘geen expert’ meer (maar had wel zijn mond open in de media over infectieziekte-epidemiologie wat aantoonbaar niet zijn expertise is.) En de hoofdonderzoekers die als eersten deze resultaten in de wereld hadden gebracht, oa door aan te schuiven bij Nieuwsuur (zie: https://mobile.twitter.com/nieuwsuur/status/1255588943992705025) vonden ‘mijn positie extreem’ en deden verder ook niks.
• Juli 2020: het mondmasker fiasco waar obv een observationele studie van de WHO, waar niks van klopt (zie oa mijn commentaar: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34419197/), verstrekkende maatregelen worden genomen om de samenleving te terroriseren. Overigens was ik in de tijd dat ik mijn commentaar op de WHO studie schreef niet bekend met de resultaten van een klinische trial die aantoont dat het dragen van een medische mondmasker niet leidt tot een vermindering van sarscov2 (zie: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33205991)
• September: start van de BCG trial (polio trial in het manuscript) die moet aantonen dat ‘getrainde immuniteit’ (de theorie achter boosters) werkt, en waaraan ik heb meegewerkt. De studiebevindingen blijken negatief te zijn (getrainde immuniteit werkt niet volgens de trial), wat de hoofdonderzoekers doen besluiten om dit resultaat te delen op de webpagina van oa het UMCU (zie: https://www.umcutrecht.nl/nieuws/eerste-resultaten-bcg-prime-studie, maar wat tot op de dag van vandaag niet gepubliceerd is in een wetenschappelijk tijdschrift. En waardoor beleidsmakers als Jaap van Dissel en Ernst Kuipers kunnen blijven verkondigen dat de wetenschap aantoont dat boosters werken (want zo staat dat in de wetenschappelijke literatuur tot aan de dag van vandaag=30 december 2022) beschreven.
• November 2020. De meer dan 90% effectiviteit slogan van het vaccin (persbericht van Pfizer) zonder verdere onderzoeksgegevens en die bejubeld wordt in de pers door wetenschappers en beleidsmakers als: ‘We hebben de wedstrijd nog niet gewonnen, maar we staan wel bij de rust met 3-0 voor, en dat ‘Valsspelen met getallen, dat kan écht niet’ en ‘Het belangrijkste stukje kennis wat we missen is hoelang het effect van het vaccin aanhoudt.’ https://www.nporadio1.nl/nieuws/gezondheid/110bb922-c61c-4098-a557-89cc63cd5985/nieuws-over-vaccin-pfizer-leidt-tot-optimisme-onder-wetenschappers-90-procent-is-echt-heel-hoog. Maar de geschiedenis leert dat farmaceutische bedrijven aan de lopende band liegen over getallen, en de Pfizer trial zelf, als aangetoond door Peter Doshi, daar zitten een paar grote haken en ogen aan* waar  experts nooit op terug zijn gekomen, en welke ellende nu in ieder geval gecorreleerd is aan oversterfte…

 

*Meest opvallend: differentiële misclassifficatie: in de vaccin arm vallen om niet gemelde redenen 251 meer mensen uit dan in de placebo arm (311 vs 60). Als die mensen uitgevallen zijn door bv overlijden of ernstig ziek worden met sarscov2 positieve PCR test (worst case scenario), valt de 95% effectiviteit slogan in duigen. Want de 8 gevallen in de vaccin arm die positief testten op sarscov2 vs de 162 in de placebo arm=(1 -8/162)*100%=95% effectief, wordt dan in het worst case scenario (319/222 -1)*100%=een 44% toename op sarscov2 in de vaccin arm vs placebo. En daarmee valt het hele vaccin verhaal waar Pfizer haar persbericht mee begon in duigen, zie ook: https://blogs.bmj.com/bmj/2021/01/04/peter-doshi-pfizer-and-modernas-95-effective-vaccines-we-need-more-details-and-the-raw-data/. 

 

Een reden waarom ik dit manuscript heb geschreven staat in de introductie: zelfkennis genereren en denken dat je in staat bent tot meer, dan slechts dat accepteren wat in de serenity prayer staat als: ‘God, grant me the serenity to accept the things I cannot change, The courage to change the things I can, And the wisdom to know the difference.’

 

Zelfkennis heb ik zeker opgedaan door aan dit manuscript te werken. Maar dat ik verheven ben om dingen te veranderen die ik niet kan veranderen… dat is hoogmoed.

 

Hoogmoed wat uiteindelijk heeft geleid tot zelfinzicht waarna ik besloten heb om het derde deel van dit manuscript niet te completeren.

 

Hoe zag het bouwproject van mijn manuscript er uit?

 

• Eind 2021 heb ik in een lang essay het fundament van mijn manuscript neergelegd en ter info naar een aantal organisaties en mensen gestuurd. Een essay is giswerk of ‘een gedachte’ waar niemand iets mee hoeft te doen, maar waarvan ik verwacht had dat op basis van dat wat ik in deel 3 van dat essay meedeel (zie: https://bvnl.nl/corona/ooggetuigenverslag-van-een-bezorgde-arts-epidemioloog-tijdens-de-eerste-coronagolf/) er iets in gang zou worden gezet. Er gebeurde niets.
• Tussen januari en november 2022 schreef ik een blog waarop een deel van dit manuscript in ruwe versie te lezen was voor een ieder die wilde. In december 2022 heb ik dit blog verwijderd.
• In november 2022 stuurde ik het eerste deel van mijn manuscript naar IGJ (justitie) toe waarin ik de essentie van ‘de eerste golf van covid’ in bedekte termen toelicht en uitkom op stupiditeit. In voetnoten en uitstapjes licht ik de stupiditeit toe adhv gepubliceerde stukken. IGJ zweeg.
• Het tweede deel van het manuscript stuurde ik begin december naar IGJ toe. In dit deel probeer ik de stupiditeit van mijn directe leidinggevende inzichtelijk te maken door vanuit zijn perspectief de MORONA crisis te beschrijven, wederom aangevuld met voetnoten en (gesupprimeerde) uitstapjes. IGJ zweeg aanvankelijk weer, maar deed na lang aandringen van mijn kant iets interessants, zie onderstaand…
• Het derde deel is bijna af, maar heb ik niet af kunnen krijgen. Het bleek een te belastende taak voor mij te zijn om dat laatste stukje op te schrijven. Ik werd er letterlijk ziek van. In dat laatste stukje moest ik inzichtelijk maken hoe artsen hebben nagelaten om de bevolking juist te informeren over de voor en nadelen van bepaalde medische handelingen, waaronder het al dan niet nemen van het mRNA vaccin. Ik moest ook uitleggen hoe artsen mensen dwongen tot het ondergaan van medische handelingen waarvan nooit aangetoond is dat die medische handelingen effectief- of zonder bijwerkingen zijn. Handelingen als het dragen van een mondmasker tot aan het gedwongen ‘testbeleid’ van sarscov2 met PCR, tot aan de drang van het nemen van het vaccin. Maar ook de pseudowetenschappelijke onzin van krankzinnige lockdowns en de QR maatschappij waarbij mensen werden uitgesloten van deelname obv een medisch paspoort vonden artsen ronduit prima. Ik kan hier niet over schrijven. Als ik het toch probeer dan word ik boos, waarna ik blokkeer of in gekkigheid beland (ziek word).

 

Een kritische lezer zou kunnen zeggen: het derde deel is niet af, en daardoor is het verhaal mislukt. Mijn antwoord is: het was niet mijn doel om een verhaal te schrijven. Mijn doel was om de werkelijkheid te beschrijven. En de werkelijkheid is dat ik het te erg vind om dat wat na november 2020 gebeurd is, en wat geleid heeft tot vaccinatie (en boosteren) van ongeveer 80% van de Nederlandse bevolking en waarvan, bij gebrek aan data, simpelweg niet te overzien is hoe groot het drama uiteindelijk getalsmatig zal worden (maar een drama in wording is het), ik niet verder kan schrijven. Dit is de waarheid.

 

In december 2022 heb ik een 4-tal groepen (media, academie, justitie, en het algemeen publiek) op de man gevraagd hoe zij dachten over de zinsnede: covid=griep plus medische nalatigheid. Het is een kleine steekproef, en als epidemioloog dien ik u te waarschuwen dat de steekproef misschien wat te klein is om algemene conclusies uit te trekken. Maar je moet roeien met de riemen die je hebt, en conclusies stel ik toch. Daarbij is mijn kleine steekproef oneindig veel groter dan al het gebluf waar mijn amice collegae tussen 2020 en 2022 hun meningen over MORONA in de media op durfden te baseren. Ik word alweer boos, merk ik. Enfin: de resultaten van mijn steekproef:

 

A: de media, bestaande uit een hoofdredacteur van een veelgelezen Nederlands tijdschrift. Hij antwoordde op mijn stelling dat covid=griep plus medische nalatigheid: ‘Dat is jouw mening, maar tegenover jouw mening staat de mening van zeker 40 experts die zeggen dat covid echt wel een gevaarlijke ziekte is; een mening die ze bovendien wel wetenschappelijk kunnen onderbouwen’, waarna hij het gesprek afbrak. - Zonder dit verhaal al te lang willen maken, was ik al lang blij met zijn antwoord. Een journalist van zijn tijdschrift had eerder bij mij een vijf uur durend interview afgenomen waarbij ik mijn hele medische carrière had verteld en alle daarbij behorende… vuiligheid, waarbij alle vuiligheid was opgeschreven in een artikel, minus de covid vuiligheid. Op die manier wilde ik mijn naam niet aan dat artikel verbinden en het grappige is dat me dat alleen gelukt is omdat ik de hoofdredacteur kon overtuigen dat het covid verhaal ook in het interview moest opgenomen worden (dat vond de hoofdredacteur al te gek, en daarmee was het interview gecanceld). 

 

B. De academie, in de vorm van het personage dat u ook kent als: Miranda Tinnegieter. Omwille van begeleiding van promovendi heb ik af en toe nog mailcontact met haar. Zij had op mijn outlook gezien dat ik ziek gemeld was en vroeg via whatsapp wat er aan de hand was. Ik antwoordde dat ik niet ziek was, maar er wel ziek van ben. Van wat? - Van dat wat ik inmiddels wel met zekerheid kan vaststellen: dat covid niets meer is dan griep gecombineerd met medische nalatigheid. Ik vertelde dat dit altijd al mijn hypothese was (en reden waarom ik in maart 2021 mijn ontslag had ingediend omdat ik er niet langer aan mee wilde werken) en dat met de oversterfte van toen en nu ik vreesde dat ik het gelijk aan mijn kant ga krijgen. Ik vertelde haar dat ik daarover inmiddels ook elders over aan het praten bent, want ‘Zwijgen lukt me niet meer, en nodeloos toekijken vind ik een marteling.’

 

Ik schreef aan Miranda Tinnegieter dat ‘wat nu nog gezien kan worden als klacht, wel eens, bij aanhoudend zwijgen en stommetje spelen, een aanklacht kan worden. Als dat gebeurt, dan is de ramp niet te overzien.. Als de medische wetenschap zichzelf nog recht in de ogen wil kunnen aankijken, wordt het hoog tijd dat zij eens gaat doen waar ze altijd prat op gaat: het tonen van zelfreinigend vermogen.’

 

Ik schreef dat ik mij nog steeds beschouw als arts en epidemioloog en dat ik als zodanig al een tijdje aan de bel bij IGJ aan het trekken ben. Ik schreef dat hetgeen ‘wat ik in het [ziekenhuis] heb meegemaakt simpelweg niet normaal is. Maar IGJ speelt ook stommetje en laat niets van zich horen. Het is de zwijgcultuur zoals je die overal in het medische bestel vond en vindt. Voorbeelden te over en dat begint zeker niet bij covid…’ (denkende aan wat ik allemaal eerder niet aan die journalist van dat tijdschrift verteld had).

 

Ik schreef dat ‘wat ik in het [ziekenhuis] tussen 2020 en 2021 heb meegemaakt ronduit traumatisch is. En zo hoor ik dat ook terug van andere spijtoptanten binnen het [ziekenhuis].’

 

Ik schreef dat ik om dit alles nu bij de psycholoog zit en daarnaast nog steeds probeer om de IGJ te informeren dat zij van binnenuit… een aantal hoofdrolspelers tot een mea culpa moet dwingen. ‘Als die hoofdrolspelers dat niet zelf doen, dan doet iemand anders het wel voor ze en daar maak ik me eerlijk gezegd wel zorgen over.’

 

‘Traumatisch of niet, dat wat in het ‘HUMC’ (en met het ‘HUMC’: de hele academie) gebeurd is, is in zoverre ik het kan overzien, een aaneenschakeling geweest van stupiditeit, ijdelheid, machtswellust en vooral: niet willen luisteren naar een ander geluid. Dat is stom, maar menselijk. Mensen zijn zwak en de boeken staan er vol van hoe mensen zich gaan gedragen als ze onbeperkt macht krijgen en niet tegengesproken kunnen worden. Stom, stom, stom.

 

Misdadig wordt het als het zwijgen, tegen beter weten in, wordt aangehouden in de hoop dat covid wel voorbij gaat. Covid gaat niet voorbij… De oversterfte en chronische ziekten tgv de prik zijn te ernstig. Om het te zien: daarvoor hoef je inmiddels geen epidemioloog meer te zijn. Ik heb voorbeelden in mijn eigen omgeving te over. En ik hoor ook andere mensen. Het onder het tapijt vegen van meer dan een miljoen extra doden in alleen de EU (and counting) krijgt zelfs de meest gelikte prater niet voor elkaar.’

 

Ik schreef dat praten mij verstandig leek, maar wel via de IGJ die mijns inziens de hoofdpersonen moet aansporen tot inzicht. En dan van daaruit, en van binnenuit orde op zaken moet stellen.

 

Haar reactie op dit bericht is klassiek en treffend voor de volledige academie die altijd zo graag het volledige palet aan meningen wil horen alvorens zij tot een uitspraak komt. Dat is: ‘Miranda Tinnegieter’ zweeg.

 

C. Justitie

Via IGJ (de instantie die juridisch toeziet op het medische bestel) heb ik in een aantal mails richting haar meldpunt proberen aan te dringen om actie te ondernemen vanwege het feit dat covid=griep+medische nalatigheid (zoals ik in mijn manuscript aantoonde). Ik kreeg de Goddelijke behandeling van IGJ, zoals ik inmiddels ook uit de academie gewend was, dat is: ik kreeg geen antwoord op mijn vragen. Mijn vraag stelde ik het duidelijkst in een mail aan Het meldpunt van IGJ waarin het volgende stond:

 

‘Ik kan me zo voorstellen dat u niet zo goed weet wat u met dit manuscript aan moet. Het is traumatisch en ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat wat ik tijdens de corona pandemie allemaal niet heb mogen meemaken in het ziekenhuis traumatisch is. Wat kunt u daar mee? – Ik weet het niet, maar sluit niet uit dat ik, zogezegd, mij bij het verkeerde loket heb gemeld…

 

Wel weet ik dat mijn trauma’s gebaseerd zijn op werkelijkheid en deze werkelijkheden beschrijf ik in het manuscript. Slaat u anders het hele manuscript over en control F ‘uitstapje 32’. Als u dat doet, dan kunt u een casus lezen waarin staat hoe (mijns inziens) de medische wereld massaal nalatig was door in de periode maart-juni 2020 longembolie met beademing en isolatie (en remdesivir, hydroxychloroquine etc) te behandelen omdat ze dachten dat er sprake was van een luchtweginfectie (covid), in plaats van longembolie (waarvoor je levensreddende antistollingstherapie dient te geven). De casus blijft echter hypothetisch zolang de IGJ niet nazoekt of dat wat ik meld inderdaad medische nalatigheid was, wat eerlijk gezegd bij mij een extra trauma oplevert.

 

Waarom volharden in het willen melden van dit trauma? – Ook dat weet ik eerlijk gezegd niet, anders dan dat ik me moreel verplicht voel om aan u te melden wat ik heb gezien.’

 

Weer kreeg ik geen antwoord, maar na wederom mailen naar het meldpunt kreeg ik toch iets van een antwoord, wat ik heb opgenomen in mijn laatste uitstapje (zie daar). Ik vond het een interessant antwoord omdat je met het antwoord tegelijk alles- en niets kan. Wat daarmee duidelijk wordt, is dat het als burger of medicus totaal onzinnig is om mogelijke nalatigheid te melden via meldpunt@igj.nl. IGJ laat zich niet leiden door meldingen van burgers en andere welwillenden. Door wie zij zich wel laat leiden? - WOB documenten maken inzichtelijk dat IGJ zich laat leiden door de politiek (zie: https://bomenenbos.substack.com/p/desinformatie-deel-3-het-arsenaal). Kortom: bij IGJ is het maar hoe de politieke wind waait en verder kan ik daar ook niks mee.

 

Samengevat: als het om waarheidsvinding gaat, dan zijn de organisaties die waarheidsvinding hoog in het vaandel hebben staan (media, academie, justitie) drie keer niks.

 

Nou is deze analyse met samenvatting niet echt vreugdevol. Sterker nog: het is deprimerend om te moeten constateren dat zogenaamde waarheidlievende organisaties, en zij die voor deze organisaties werken, niet aan waarheidsvinding doen en daarom niet weten of erkennen dat covid=griep+medische nalatigheid. Dat is toch iets wat in ieder geval bij mij hard binnen is gekomen. Ik dacht toch altijd te werken voor een organisatie (de academie) waar mensen zich wel konden vergissen, maar waar het uiteindelijk toch om waarheidsvinding gaat. Niets van dat.

 

D. Algemeen Publiek 

Na al deze ervaringen en aanvaringen met de media, academie en justitie zat ik er doorheen. Ik had mij op mijn werk ziekgemeld en deed dat wat ik ook tijdens de lockdown vaak deed: Ik maakte lange wandelingen om zo ‘mijn hoofd leeg te maken’ (zie ook uitstapje 8). Tijdens mijn lange wandelingen kwam ik bekenden tegen. Een daarvan was mijn overbuurman die ik al in tijden niet gezien had. Hij vroeg me hoe het met me ging en ik dacht: ‘ik ga hier niet over liegen’, en ik vertelde mijn verhaal over dat covid=griep+medische nalatigheid. Hij zei: ‘Dat verbaast me helemaal niks [Maarten]’, en ik dacht: ‘Oh..’ Wat mijn overbuurman kon zien, kon stiekem Nederland anders niet zien. Dat was een verrassing voor me. Een paar dagen later kwam ik iemand anders tegen die de hond uitliet en die ik ook vaag ken. Hij stelde dezelfde vraag als mijn overbuurman aan me vroeg en ik dacht: ‘ik ga hier niet over liegen’, en vertelde mijn verhaal dat covid=griep+medische nalatigheid. ‘Maak je je daar zo druk om,’ zei die man vragend, ‘iedereen ziet al lang wat jij ziet. Ik geef in ieder geval geen cent voor het verhaal,’ waarna hij vertelde hoeveel bijwerkingen hij van het vaccin had gehad en opgehouden was met testen nadat hij meerdere keren covid bij hemzelf had mogen vaststellen. Dat gaf mij nog meer vertrouwen. Ik ging naar de huisarts om mijn ziekmelding te bespreken. ‘Wat is er aan de hand,’ vroeg ze en ik dacht: ‘ik ga hier niet over liegen’, en vertelde haar dat covid=griep+medische nalatigheid. ‘Hoe bedoel je,’ vroeg de huisarts en ik gaf haar het voorbeeld dat ik in uitstapje 32 bespreek. Zij vertelde dat ze die studie kende en het ook opmerkelijk vond dat er zoveel patiënten met covid een longembolie hadden in die studie. Ze kon daar alleen niet, zoals  mij wel gelukt was, de vinger achter krijgen. Wel vertelde ze dat zij en haar maatschap van het hele covid verhaal (zoals dat in 2020 was uitgespannen in de media) niets had terug gezien in haar praktijk. Maar ook dat verbaasde haar en haar collega’s niets omdat ze al veel langer eigenlijk alle wetenschappelijke bevindingen in het medische met een korrel zout namen. Ze probeerde, zoals ze dat noemde, ‘haar gezonde verstand’ te gebruiken bij medische problemen en gebruikte daarvoor wetenschappelijke gegevens die minstens 40 jaar oud waren. Zo voorkwam je de meeste ziekten vertelde ze in al haar eerlijkheid. Ik was dit met haar eens en voelde me verder gesterkt en niet meer gedeprimeerd. 

 

Tijdens een lange wandeling bedacht ik me dat mijn aanvaringen met de media, academie en justitie eigenlijk allemaal op hetzelfde neerkomen, dat is: als het om de echte inhoud van covid gaat dan zwijgen deze instanties hooghartig. Terwijl als ik mijn ervaringen (over covid) met het algemeen publiek bespreek zij veel meer over de achtergrond van covid weten dan het algemeen publiek mag geloven van stiekem Nederland.

 

Ik dacht: ‘Waarom loop ik hier rond met een schuldcomplex en een depressie?’

 

Dat stiekem Nederland niet weet dat de PCR test niet betrouwbaar is, is hun probleem, niet het mijne.

 

Dat stiekem Nederland niet weet dat de overlevingskansen voor covid hetzelfde waren als voor griep rondom het moment dat er een eerste lockdown kwam, is hun probleem, niet het mijne.

 

Dat stiekem Nederland niet weet dat door het niet volgen van oude protocollen (voor longembolie, maar ook voor andere ziekten als kanker en longemfyseem) en het blindstaren op het WHO covid protocol, artsen medisch nalatig hebben gehandeld, is hun probleem, niet het mijne.

 

Dat stiekem Nederland het land meerdere keren op slot heeft gegooid, antisociale maatregelen heeft ingevoerd, de bevolking geterroriseerd heeft om mondmaskers te dragen en mensen verplichtte om te testen op covid, zonder dat hier een wetenschappelijke basis onder lag, is hun probleem, niet het mijne.

 

En dat stiekem Nederland zonder volledig informed consent en met agressieve drang* burgers heeft aangezet tot het (meervoudig) nemen van die ellendige prik, is hun probleem, niet het mijne.

 

*Onder andere door het invoeren van een medisch paspoort waarbij je alleen toegelaten werd tot gelegenheden als je ‘het groene vinkje’ op je telefoon kon tonen en waarbij het je verboden werd om te vergelijken met… Maar ik word alweer boos…

 

En toen ik me dat besefte, was mijn ziekte over. Sindsdien praat ik erover met iedereen die het maar wil horen.

 

Terugkeer

 

Dat wat ik heb meegemaakt is geen geheim, maar een probleem van interpretatie dat overduidelijk met de wereld gedeeld moet worden. 

 

Het is als onderstaand beroemde plaatje van Jastrow/Wittgenstein, waarbij de wereld te lang heeft gedacht dat covid een konijn is, maar wat bij nadere beschouwing een canard blijkt te zijn.

Hoe om te gaan met die canard?

 

Oplossing 1

Zelfinzicht bij de experts, met bijbehorend zelfreinigend vermogen en een publiekelijke bekentenis. Wellicht kan mijn manuscript met epiloog daartoe bijdragen. Als ik met dit manuscript iets van een heilzame bedoeling heb, dan is het wel om als spiegel op te treden voor alle experts die ik heb beschreven. En als je één expert hebt beschreven, dan heb je ze allemaal beschreven. Maar hoe krijg je zoiets door experts gelezen? - Dat is een knoop die lijkt op Russell’s paradox (If he does, he doesn’t. If he doesn’t, he does!). [……] Met andere woorden: als ik in mijn manuscript de conformiteit naspreek (en in de media terecht kom), dan spreek ik de waarheid niet (als in ‘if he doesn’t, he does’). Terwijl als ik de waarheid spreek (non-conform ben), dan kom ik niet in de media terecht (‘if he does, he doesn’t’). Dit is Russell’s paradox.

 

Oplossing 2.

Lang heb ik gedacht dat de politiek het maar moet oplossen. Welke politiek? - De politieke partijen die, net als ik, vanaf het begin van de covid manie sceptisch stonden tegenover ‘de wetenschap’ en daarvoor alleen al sympathie verdienen omdat ze destijds met open vizier tegen het conforme denken streden (en dat vergt lef). Mijn gevoel, of is het hoop, zegt dat die partijen het narratief uiteindelijk naar zich toe zullen trekken en de macht zullen overnemen. 

- Maar hoe lang gaat dat duren? 

- En wat verwacht ik van die partijen als het gaat om experts als ‘Fons Waaijer’?

 

Ik ga dit op een lelijke- maar juiste manier zeggen, [gesupprimeerd]. Recht is een vorm van drang en dwang en als drang en dwang (van de QR maatschappij) mij iets hebben geleerd, is dat je daarmee niet een mens verandert, maar hem hooguit vernedert of anderszins ongelukkig maakt. ‘Fons Waaijer’ is geen slecht mens. ‘Fons Waaijer’, en met hem al die andere experts, is een mens die niet bestand bleek te zijn tegen de druk en zich heeft laten verleiden tot het geven van uitspraken, die je niet zou moeten uitspreken (‘Van dat waarover men niet kan spreken, dient men te zwijgen’).

 

De wetenschap moet veranderen en dat kan alleen als wetenschappers zelf tot inzicht komen dat het anders moet. En het MOET anders, als we een covid-19 pandemie niet nog eens een keer aan den lijve willen ondervinden.

 

[gesupprimeerd]

 

Oplossing 3

De revolutie. Edmund Burke maakte in de ‘Reflections on the revolution in France’ inzichtelijk dat radicale oplossingen, waarbij op basis van geweld machtsverschuivingen plaatsvinden, gedoemd zijn om te eindigen in bloedbaden, onafhankelijk van wie deze machtsstrijd wint. Dus dat is zeker geen oplossing.

 

Oplossing 4

De vlucht voor de samenleving is een andere oplossing, maar misschien nog wel de minst wenselijke van alle mogelijke opties. Wie vlucht, wordt achtervolgd. En wie vlucht ontneemt zich het recht om nog iets te veranderen aan de samenleving die hij ontvlucht is.

 

Er zijn twee manieren hoe je de samenleving kunt ontvluchten:

 

A. Door gek te worden. Deze optie noem ik niet lichtzinnig. Ik weet uit eigen ervaring dat ik in staat ben om gek te worden van de samenleving. Dat voelt absoluut niet goed.

 

B. Door al dan niet vrijwillige excommunicatie. Dit pad bewandel ik nu. Het klinkt dapper, maar is het dat wel? Door mijn ontslag in het [HUMC] te nemen ben ik mijn registratie tot arts kwijtgeraakt.  Ook ligt mijn wetenschappelijke carrière aan diggelen. Ik heb nog werk binnen het medische, maar loop kans dat als dit manuscript in ruwe vorm morgen op straat komt te liggen, mijn huidige werkgever niets anders zou resten dan om mij per acuut te ontslaan. Let wel: ik heb een goede arbeidsrelatie met mijn werkgever, ik heb niets te klagen. Maar als dat wat ik zeg over de medische wereld (hier en in het manuscript) de wereld in komt, dan gooi ik daarmee nogal de knuppel in het hoenderhok. En dat gezegde heet in juridische termen ook wel: een verstoorde arbeidsrelatie, en daarvoor kan je ontslagen worden…

 

Ontboezemingen over het medische bestel mogen niet ‘zo maar’ gedaan worden. Dat ik weet dat het medische bestel het fout gedaan heeft met covid, heeft ernstige consequenties. Ik begrijp dat. Ergens begrijp ik stiekem Nederland wel. En tegelijkertijd begrijp ik het niet. 

 

Ik besef me heel goed dat de inhoud van dit manuscript en bijbehorende interpretatie een einde van een tijdsperiode kan betekenen; ditmaal van de huidige manier waarop medische wetenschap wordt beoefend. En daarmee dus heiligschennend is in de kerk die ‘de medische wetenschap’ heet. Dat is wat ik op het spel zet door niet te zwijgen. 

 

Moet ik voor mijn eerlijkheid en openheid op de  spreekwoordelijke brandstapel eindigen?

 

Wat is mijn alternatief? 

- Leven volgens de stelregels van Confucius (horen, zien en zwijgen)

- Maar dan word ik misdadig en/of ziek. 

- En het is ook niet conform de eed van Hippocrates  waarin staat dat: ‘Ik zal aan de patiënt geen schade doen.’ 

 

Eerlijk gezegd hoor, zie en zwijg ik al veel te lang. 

 

Is er een andere oplossing dan excommunicatie mogelijk? Maar daarmee beland ik misschien in armoede en wat heb ik er al niet voor opgegeven… En erger nog: door excommunicatie beland je misschien wel in gekte omdat je in je eenzaamheid (het solitair zijn) geen referentiekader meer hebt van dat wat ‘normaal’ is.

 

Wat moet ik doen

Wat moet ik doen…

 

‘Miranda Tinnegieter’ heeft contact met mij opgenomen. Ze wilde praten. En toen weer niet. Ze is bang voor de waarheid denk ik, en ik ben ook bang voor die waarheid.

 

Toch bied ik u die waarheid aan, want, zoals de minister van OCW zelf zegt: ‘De waarheid verdient een stem. En die stem moet vrij en luid kunnen klinken.’*

 

* https://www.universiteitleiden.nl/nieuws/2022/03/minister-dijkgraaf-we-moeten-de-kloof-tussen-wetenschap-en-samenleving-verkleinen

 

Willem Lijfering

 

Dordrecht, januari 2023